Woorden van afscheid

Stroom door mij leef in mij altijd nabij

Papa,

ons pad samen wandelde niet altijd over rozen maar steeds bleef een onderhuidse verbinding stevig bestaan. Je bleef dragen en verdragen dat ik het nodig had je weg te duwen. Je leerde me immers dat afstand de meest veilige manier was van liefde geven. Ik begrijp nu dat de mate van die afstand tussen ons in een weerspiegeling was van de grootte-orde van je liefde die je in onhandigheid geven wou.

Zonder te weten dat het dezelfde moment was dat je heenging, keken we naar de volle maan en verwoordde ik naar Wes toe dat ik eindelijk klaar was om jou te vergeven. Ik kon na al die jaren van complexiteit tussen ons in eindelijk alle stukken in mezelf omarmen die ons pad me bracht. Ik zie nu kwaliteit en valkuil, vaak dezelfde als die van jou. Ik vind meer en meer kanaal voor het ongeleide projectiel in mezelf, een sterke levensdrift die jij smijten kon in fotografie, surfen, basketbal of verbouwen. Ik vond ook vrede met het stuk in ons beide dat soms heel erg verlangen kan naar de dood. Dat rust en vertrouwdheid lijkt te vinden in een gevoel van niet te bestaan.

Op één of andere bizarre manier voel ik je nu dichter bij me dan ooit tevoren. Alsof ik eindelijk kan toelaten dat je helemaal door en in me stroomt, dat ik voor een groot deel uit jou besta. Ik besef nu dat jij in alle liefde en haat diegene bent die me onbewust het dichtst bij mezelf heeft gebracht, bij mijn diepste schaduw en mijn grootste licht. Ik was net klaar om mijn gevecht te lossen in mezelf maar ik was helemaal niet klaar om jou te lossen, integendeel..

Papa, ik lijk steeds meer op jou Papa, ik hou steeds meer van jou

Een lied voor jou: ‘Stroom door mij’

Met dank aan Marijke en Romina voor piano en meerstemmigheid