Een sneltrein aan veranderingen

Wees de verandering die je wil zien in de wereld

Het is alsof de afdaling van de berg een reeks gebeurtenissen in gang heeft gezet die zichzelf aan hoog tempo zijn gaan opvolgen. Het is alsof de diepere lagen die mochten opborrelen in afzondering, zich beginnen te manifesteren in het leven van alledag. Thema’s zoals het mogen bestaan of liever verdwijnen, verbinding met jezelf en de natuur, de helende vibraties van een stem en gezang, rust vinden te midden van de chaos, contact maken met je eigen kern en het in de wereld zetten van je dromen. Allemaal thema’s die het daglicht toen mochten zien, allemaal thema’s die meer en meer centraal komen te staan in mijn doen en laten van elke dag. In sneltempo kwam er een eigen praktijk (www.shinjin.be), een creatieve stroming aan muziek en de aankoop van een andere plek om een droom te gaan uitbouwen. Een plaats waar verbinding met de mens en verbinding met de natuur kunnen samenkomen. Een plaats waar heling en herstel van bodem en mens kan plaatsvinden. Een plaats waar we een huis willen (ver)bouwen met respect voor de natuur, waar mensen elkaar kunnen ontmoeten in warmte en verbondenheid. Een soort tegengewicht voor een dolgedraaide maatschappij die lijkt te zijn vergeten dat we alle mogelijkheden voor harmonie al in ons dragen. Een belichaming van een alternatief. Wees de verandering die je wil zien in de wereld. Begin steeds bij jezelf.

Tijdens de zomervakantie hadden we het voorrecht om te kunnen verblijven op een plek die ons heel erg geïnspireerd heeft. Een plek die mensen samenbrengt, die nauw in contact staat met de dieren en de natuur rondom, een plek waar de creatieve stroming van muziek de ruimte mag vullen, met een zeer warme gastvrouw en gastheer en zo zelfvoorzienend als mogelijk (Le bellet in Zuid-Frankrijk). Ik schreef er nadien een liedje over en zonder het op die moment te beseffen, staat het lied nu symbool voor de bezieling van onze toekomstige plek.

(Met dank aan Marijke voor een betoverend vleugje piano)

Elke dag voel ik dat ik me wil verzetten tegen wat er momenteel in de wereld allemaal gebeurt. Ik voel de strijdlustigheid tegen het onrecht, de blindheid en het ongeziene lijden. Tegelijkertijd besef ik dat het gevecht hiertegen op inhoudelijk vlak vaak weinig uithaalt. Iedereen heeft zijn eigen proces, zijn eigen timing, zijn eigen manier om om te gaan met de huidige onzekerheid en angst. Afhankelijk van welke bronnen van informatie je je vertrouwen toekent, krijg je inhoudelijk een heel ander verhaal. Ik wil niet vechten tegen mensen of visies, wel wil ik vechten voor verandering en verbinding. Iedereen doet zijn best vanuit zijn of haar standpunt. Jammer dat alle standpunten tegen elkaar worden opgezet, dat er polarisatie komt en steeds meer isolatie. Ik wil graag proberen om elkaar te kunnen blijven vinden in de gemeenschappelijke draagkracht van menselijk contact, om te zoeken naar manieren van verbinden waar ieder persoon zich veilig bij kan voelen. En niet alleen veilig, maar ook gezien en gehoord in zijn of haar visie op de mens en de wereld. Meer dan ooit tevoren vormt het een uitdaging om polariteiten te overstijgen en elkaar te vinden op gemeenschappelijke grond. Een grond van zorgzaamheid, respect, liefde en ethiek. Dus ookal triggert alle regelgeving van deze moment mij in mijn diepste wonde van niet te mogen bestaan, ik werk er elke dag aan om mijn hart te blijven openen. Ik blijf geloven in het mooie in de mens, in de veerkracht en de nood aan verbinding. Aho.