Bij de thuiskomst

Ik gaf het even wat tijd en ruimte vooraleer ik erover schreef. Vorige maand woonde ik een prachtig concert bij van een vriendin die haar tweede album voorstelde in een bijzonder kader (het kerkje van Millegem). Het bracht heling op meer lagen tegelijkertijd dan ik me op voorhand had kunnen voorstellen. Ze zong een avond lang over thuiskomen bij jezelf en de weg er naartoe. Ze bracht al haar kwetsbaarheid op zo’n sterke manier. Ze stond er. Ze toonde zichzelf. En ze nam iedereen mee op pad. Via haar pad, stiekem op hun eigen pad.

Via de mooiste vibraties in haar stem raakte ze mij in mijn diepste verlangens. Toen ik het kon toelaten om voorbij de pijn te voelen, kon ik contact maken met een diep genieten van zingen, van trilling, van muziek. Ik kon er het verlangen in voelen om mijn eigen stem te laten zingen. En vooral ook om ze samen te laten smelten met die van een ander. Samen maar toch anders. Samen maar toch flexibel in welke rol er wordt ingenomen. Het ego worstelde in eerste instantie met de gekende zwart-wit opdeling van de voorgrond versus verdwijnen maar voorbij die conditionering en de verwarring toont er zich een plezier in de verwevenheid van stemmen op zich.

Daar op het podium klonken twee van mijn meest favoriete stemmen enkele keren samen. Wat een magie, wat een pracht. Als ik kon toelaten om ze echt te ontvangen, smaakte het enkel naar meer. Die avond rollercoasterde ik doorheen verdriet, jaloezie, ontroering, eenzaamheid, verbondenheid, verwarring, gemis, genot, verlatingsangst, teleurstelling, kwaadheid, het gevoel van onzichtbaar te zijn, het gevoel van gezien te worden, trots en de meest pure liefde. Over thuiskomen gesproken. Intens in alle richtingen. Oude verknopingen zijn gelost en nieuwe werden gevormd.

Stapje per stapje leer ik om te ontvangen, bedding te zijn en daarvan te genieten zonder ervan uit te gaan dat ik dan onzichtbaar word of alle verbinding verlies. Daarnaast mocht ik die avond mee een liedje brengen met onze 3 stemmen samen. Toen ik voelde wat een gelukzaligheid er door me heen stroomde, werd het me duidelijk wat ik in de toekomst wil voeden.

Dank je Romina, Marijke en Johannes voor dit mooie geschenk. Ik kwam thuis die avond.

Met dank aan Serge Van de Voorde voor de twee bovenstaande zwart-wit foto's